Een blog van Roelf Pot, Event Safety Institute

Opzettelijke verstoringen op evenementen zijn niet alleen erg vervelend voor het slachtoffer. Ze zijn ook slecht voor het imago van het evenement en zorgen voor extra inzet van de politie achteraf. Allemaal zaken waar niemand blij mee is, dus moeten we slachtofferschap voorkomen. Hoog tijd om dergelijke verstoringen samen met alle betrokken organisaties op evenementen tegen te gaan.

Verstoringen

Begin juli 2019 meldden diverse media dat de Nederlandse politie druk bezig is geweest om in Frankrijk in beslag genomen mobiele telefoons bij de rechtmatige Nederlandse eigenaren terug te bezorgen. De Franse politie gaat ervan uit dat de aangehouden mensen behoren bij een internationale groep zakkenrollers die onder andere bij Tomorrowland “aan het werk” zijn geweest.

In diezelfde week berichtte Omroep West dat twee jonge vrouwen waren belaagd en aangerand door een groep onbekende mannen tijdens Parkpop in Den Haag. De politie onderzoekt de toedracht nog, maar er was zeker een vorm van georganiseerdheid aan deze actie.

Regelmatig zoeken groepen personen “met slechte intenties” hun heil bij menigten tijdens evenementen. Zakkenrollers, aanranders, pillendealers, groepen autokrakers. Binnen het RISKOM-model noemen wij dit “moedwillige verstoringen”.  Het is een risicocategorie die meer aandacht behoeft.

Beeldvorming

Adviseurs van ESI en de veiligheidscoördinatoren van ons zusterbedrijf Crowdprofessionals zijn de afgelopen jaren steeds vaker betrokken bij het in kaart brengen van de problematiek en het ontwikkelen van tegenmaatregelen. In een eerdere blog noemde ik al het werken met drie ringen/zones. Waarbij elke ring zijn eigen strategie en pakket aan maatregelen vraagt om opzettelijke verstoorders te herkennen en tegen te houden.

Desgevraagd blijkt dat ook de politie vaak geen goed beeld heeft van het aantal en de soort slachtoffers dat gemaakt wordt tijdens een evenement. Criminaliteit en slachtofferschap zijn kennelijk zelden een issue dat vanuit een analyse als een risico wordt gezien.

Om een risico te analyseren is informatie nodig, informatie van slachtoffers. Meldingen tijdens een evenement zullen in eerste instantie door de beveiliging worden opgepakt, met daarbij het advies om ook aangifte te doen. Mogelijk is er sprake van een stevige onderregistratie. En als er al aangifte wordt gedaan, wordt die informatie dan ook geanalyseerd en als basis voor de volgende risicoanalyse gebruikt?

Het kan ook zijn dat de politie en de gemeente niet alles horen van wat er op een festivalterrein is gebeurd. Politie stelt steeds vaker niet meer op evenemententerreinen te komen. Maar welk beeld krijgt ze dan nog van de incidenten die daar hebben plaatsgevonden?

Hoe nu verder?

Ik wil organisatoren oproepen nog uitvoeriger in kaart te brengen welke vorm van criminaliteit hun bezoekers zouden kunnen ondervinden. Ga met die uitkomst in overleg met de producent, het beveiligingsbedrijf, de medische dienst, het verkeersbureau en horeca. Laat hen het herkennen, doorgeven en tegengaan van die vormen van criminaliteit opnemen in hun werkplan en in de taakkaarten van de posten en teams. Op die manier krijg je meer grip op de problematiek.

Ik wil politie-adviseurs oproepen om melding- en aangiftegegevens met betrekking tot evenementen, locaties en tijden op te vragen bij hun infodesk en deze feiten actief mee te nemen in de risicoanalyse die ze tijdens het vergunningstraject uitvoeren. Blijf ook op evenementen komen, bijvoorbeeld in burger of in een gezamenlijk PoSec-team met beveiliging.

Lang niet elk evenement heeft het in zich, maar als dat wel het geval is hebben de toekomstige bezoekers, de organisatie en de politie (eigenlijk de hele maatschappij) belang bij passende preventieve en repressieve maatregelen. Daarom hoop ik dat gemeentelijke vergunningverleners de regie willen pakken om dit onderwerp actief op de agenda te zetten. Slachtofferschap gun je niemand en toch hebben we daar eigenlijk geen goed beeld van. Raar eigenlijk en wat mij betreft mag, nee, moet dat veranderen!

Met z’n allen en samen!  D’r An!