Geschreven door Rik Voogt
Inmiddels alweer twee maanden na de lancering van de Algemene Maatregel van Bestuur “Besluit Brandveilig gebruik en Basishulpverlening overige plaatsen (Besluit BGBOP)” merk ik dat er nog veel onduidelijkheden en basale misverstanden bestaan over de toepassing van de “nieuwe standaardvoorwaarden voor brandveiligheid” in de praktijk. Die conclusie trek ik eenvoudigweg naar aanleiding van de ervaringen in de workshops over het Besluit, die ESI inmiddels op tal van plaatsen verzorgde. In deze workshops zoomen we in op de procedurele en inhoudelijke aspecten die in de toepassing van het Besluit BGBOP aan de orde zijn. Het bieden van duidelijkheid hieromtrent stuurt in zekere zin de sense of urgency om concreet met het Besluit BGBOP, of zelfs breder, aan de slag te gaan. Vandaar dat ik er in de relatie tot de evenementenpraktijk een aantal nader wil belichten.
Toepassingsbereik
Eén van de meest gehoorde misverstanden is dat de prestatie-eisen in het Besluit BGBOP enkel van toepassing zouden zijn op activiteiten op overige plaatsen bij het gebruik van een tijdelijk bouwsel waarbij 150 personen of meer aanwezig zijn. Die aanname is onjuist. Dat er bij 150 personen een meldingsplicht bestaat betekent niet dat bij lagere bezoekersaantallen de brandveiligheid niet gewaarborgd moet worden op grond van de eisen die het Besluit daarvoor stelt. Risico’s kunnen immers ook intrinsiek aanwezig zijn bij activiteiten met lagere bezoekersaantallen. Sprekend voorbeeld is dat het Besluit al specifieke condities stelt voor het gebruik van een besloten ruimte vanaf 75 personen.
Daarbij komt nog dat bij niet iedereen lijkt doorgedrongen dat in het geval een organisator het vereiste niveau van brandveiligheid wil bereiken met een gelijkwaardige oplossing, het bezoekersaantal per definitie niet eens relevant is en er altijd een melding gedaan moet worden.
Organisatoren aan zet
Een tweede hardnekkig misverstand bestaat in de interpretatie van de praktische uitvoering van het Besluit BGBOP in de relatie met organisatoren. Abusievelijk wordt er soms van uitgegaan dat de melding op basis van het Besluit een verzoek tot toestemming is de beoogde activiteit te mogen organiseren. Inherent aan de systematiek van een melding is dat aangegeven wordt dat een beoogde activiteit in overeenstemming is met de daarvoor geldende voorwaarden. Vereist de gemeente voor de betreffende activiteit een evenementenvergunning, dan moeten daartoe alle gegevens in het licht van het Besluit BGBOP worden aangereikt.
Dit vereist dat organisatoren helder en duidelijk worden geïnformeerd. Zij moeten nu immers op voorhand op de hoogte zijn van het kader aan voorwaarden waaraan de beoogde activiteit qua brandveiligheid aan dient te voldoen. Vanwege de complexiteit en op inhoudelijke thema’s vereiste expertise gaat het daarbij om meer dan het toezenden of publiceren van teksten van het Besluit. Het is overigens tevens een misverstand dat hierbij het voeren van vooroverleg in het individuele geval de oplossing kan zijn. De hoeveelheid activiteiten die wordt georganiseerd en de beperkte capaciteit die voor de behandeling van meldingen en aanvragen beschikbaar staat dat eenvoudig in de weg. Een groeiend aantal gemeenten kiest er daarom voor om specifieke op organisatoren toegesneden informatiebijeenkomsten te beleggen. Het is daarbij de kunst een methodiek te hanteren die niet per
definitie leidt tot weerstand bij organisatoren ‘omdat men zich ineens voor meer eisen en verplichtingen’ ziet geplaatst. Die zijn er immers niet. Het betreft de basisvoorwaarden brandveiligheid waarin in alle gevallen aan voldaan moet worden. In dit licht is het Besluit BGBOP op onderdelen weliswaar soepeler, maar niet vrijblijvender dan de oude, regionale brandveiligheidsregels.
Afrekenen met standaardvoorwaarden in de vergunning
Over de hele lijn biedt deze insteek de kans om eindelijk eens af te kunnen rekenen met het al decennialang bestaande misverstand dat de geldende standaard aan voorwaarden bij een vergunning aan organisatoren opgelegd moet worden. De standaard is niet meer dan de basisnorm op grond waarvan organisatoren de beoogde activiteit vorm en inhoud horen te geven.
Uiteindelijk is en blijft het proces van vergunningverlening bij evenementen – niet te verwarren met de vergunning als product – het geëigende instrument om ervoor te zorgen dat alle betrokken partijen in staat worden gesteld hun verantwoordelijkheid voor een veilig verloop van de activiteit inhoud te geven. Dit effect treedt echter alleen op wanneer het bevoegd gezag zich er actief van overtuigt dat de aanvrager van de vergunning de risico’s in beeld heeft die met zijn evenement samenhangen, en dat de, door de aanvrager, voorgenomen beheersmaatregelen een afdoende waarborg voor de openbare veiligheid vormen. Het is aan de aanvrager de relevante informatie hieromtrent bij de aanvraag tot vergunning aan te leveren; aan te tonen dat de activiteit conform de standaardvoorwaarden wordt georganiseerd. Die standaard dient, de aanbevelingen van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid en de inspecties Veiligheid en Justitie en Gezondheidszorg indachtig, dan ook vooraf aangereikt te worden. Een organisator pas in de vergunning van de geldende standaard op de hoogte stellen is puur reactief.
Natuurlijk kunnen op basis van een inhoudelijke beoordeling, boven op de standaard, eventuele aanvullende voorschriften en voorwaarden worden vastgesteld. En inderdaad; zelfs die zouden niet in een vergunningstekst moeten landen. Concreet zouden aanvullende voorwaarden de organisator aanleiding moeten geven om tijdens het proces de plannen te actualiseren. Die mogelijkheid staat of valt met de kwaliteit van de interactie tussen organisator en bevoegd gezag. In wezen is hierbij de interactie tussen bevoegd gezag en organisator belangrijker dan de vergunning die eruit voortkomt.
Dit alles schreeuwt toch om het actief verstrekken van informatie over feitelijk álle standaardvoorwaarden die voor een evenement van toepassing zijn? Als u de prestatie-eisen van het Besluit BGBOP in dit licht toch gaat oppakken, kijk dan gelijk eens naar het totale pakket aan standaardvoorwaarden dat zich leent voor adequate op informatieverstrekking gestuurde communicatie.
Heeft u vragen n.a.v. deze blog? Neem contact met ons op door een e-mail te sturen naar info@esi.email.